Reisverhaal «Dag 23»

Zuid-Afrika | Zuid-Afrika | 0 Reacties 12 Augustus 2014 - Laatste Aanpassing 25 Januari 2015

Van thuis hadden we reeds de Full Day Biking Tour geboekt, met de fiets door Soweto leek ons wel een schitterende manier om dit stadsgedeelte te verkennen. Met een gids kom je op plaatsen waar je als gewone toerist niet komt. Bovendien is heel wat veiliger en kom je nog eens wat te weten.

Die Biking Tour begint om 10.00 uur, we zijn met acht en we kiezen elk een fiets met bijpassende helm.

Na een goede kilometer met meteen bergop stoppen we waar we een mooi uitzicht hebben op een deel van Soweto. De gids is een uitbundige gast. Hij vertelt over de kunstmatige heuvel die Soweto van Johannesburg scheidt, zodat de blanken de zwarten niet hoefden te zien, en over de prachtig beschilderde koeltorens van de centrale die ooit Johannesburg van elektriciteit voorzag, terwijl Soweto in het donker zat.

Intussen komen de fietsers van de half day (vier uren) erbij en zijn we met ongeveer twintig man, wat wel wat veel is.

We rijden Soweto binnen over de onverharde stukken die straatjes worden genoemd. Het is slalommen tussen het vuil en de putten met plassen afvalwater. We zien ongelooflijke armoede en ellende. Aan een marktje wordt gestopt, daar geeft de gids weer wat uitleg over de geschiedenis van dit stadgedeelte.

Bij een grote barak wordt weer halt gehouden. We kunnen binnen zelf gebrouwen bier proeven en ook de plaatselijke specialiteit: een soort vlees met veel vet aan, dat je in zout en daarna in een kruidenmengsel met doppen. Pikant hoor. En eerlijk gezegd niet zo lekker.

We rijden voorbij enkele blokken nieuw gebouwde appartementen. Ze staan reeds jaren leeg wegens gekibbel met de bouwpromotor. Ze zijn bedoeld om de mensen in Sowetho een betere huisvesting te geven. De nieuwe bewoners zullen echter van Sowetho afgesneden worden, er staat een metershoog hekken rond de wijk.

Na een poosje rijden we door een betere buurt. Hier woont ook de zangeres Myriam Makeba in een chique villa’s met een Mercedes ernaast. Sowetho heeft vele gezichten.

Aan het Hector Pieterson Memorial and Museum gaat de groep van 4 uren een andere weg op. De groep van de full day ( wij + 4 Hollanders + een Française met haar neefje ) krijgen eerst wat uitleg over de geschiedenis van de Apartheid en het monument dat voor het museum staat. De ingang voor dit museum is inbegrepen en we krijgen 40 minuten om het museum door te lopen. Dit museum is genoemd naar de eerste student die tijdens de opstand in Soweto is omgekomen.

Het is nu al middag geweest en er wordt halt gehouden in een eettentje, Thabis Restaurant. We krijgen een bord met daarop een stuk brood van zeker 6 cm dik, uitgehold en opgevuld met frieten, vlees, kaas en worst: een plaatselijke specialiteit blijkbaar.

Na de lunch gaan we de villa zien waar ooit Desmond Tutu woonde, en even verder is het Mandela House Museum. Mandela woonde hier eind jaren vijftig, begin zestig met zijn vrouw Winnie, voor hij op Robbeneiland gevangen werd gezet. Het is nu een soort bedevaartsplaats, met souvernirkramen inbegrepen.

We rijden richting Kliptown, tot aan het Walter Sisulu Square of Dedication. Waar het Vrijheidsmanifest werd afgekondigd. Onze gids geeft goede uitleg en schuwt de kritiek op het nieuwe beleid niet. Er is uiteraard veel verbeterd, met onder andere gratis onderwijs voor de zwarte bevolking. Anderzijds is het zwarte beleid even corrupt als het oude blanke. Animal Farm van George Orwell, zeg maar.

Even verder is er een hypermodern shopping center, waarmee de regering wil aantonen dat zij Soweto willen opwaarderen. En dat lukt niet helemaal, of helemaal niet. We sluiten onze tocht af in een heuse sloppenwijk, waar het enige lichtpunt voor de toekomst een klein schooltje is. En toch valt het op dat de mensen niettegenstaande hun armoede vrolijk en enthousiast zijn.

Het was toch een redelijk zware rit en iedereen is ongelooflijk moe. We gaan in de tuin zitten, een frisse pint binnen handbereik. Met de Franse ingenieur en haar neef slaan we nog een gezellige babbel.