Reisverhaal «Dag 3»

Zuid-Afrika | Zuid-Afrika | 0 Reacties 23 Juli 2014 - Laatste Aanpassing 25 Januari 2015

Om op de bodem van de canyon te raken, moeten we in een boog omrijden. Eerst noordwaarts tot in Dublin en daarna westwaarts naar Hoedspruit. De steile rechte wand maakt het immers onmogelijk om een weg aan te leggen rechtstreeks naar het Krugerpark.. De rit biedt spectaculaire uitzichten op de Escarpmentkliffen, die uit het Lowveld oprijzen. Een paar kilometer voor Hoedspruit zien we een afslag naar Klaserie, maar daar is slechts een klein winkeltje. Dus rijden we naar Hoedspruit, waar er wel ruim mogelijkheid is tot inkopen en geld uit de muur halen. Dat is nodig want in het Krugerpark is er weinig te vinden.

De Orpen Gate ligt 45 km ten oosten van Klaserie, het is één van de toegangspoorten tot het Kruger Park. We komen aan een versperring met een hokje waar direct een parkwacht buiten komt. Hij vraagt onze reservaties en GSM nummer en noteert onze nummerplaat. Hij wil ook wetenof we toevallig wapens mee hebben. We krijgen een entry permit dat we heel goed moeten bijhouden, want blijkbaar is dit tevens de exit permit.

Amper honderd meter in het park worden we verwelkomt door een paar impala’s. Dat begint al goed!

Een paar kilometer verder moeten we ons weer aanmelden. Daar kunnen we een boekje met kaart kopen van het park waar alle wegen en picknickplaatsen in staan. De fauna en flora wordt ook uitvoerig beschreven.

Nog even verder, in Camp Tamboti wordt onze reservatie gecheckt en daar moeten we ook de conservation fee betalen: die was niet begrepen in onze reservatie.

We logeren in een safaritent op palen, met 2 bedden en dat is het. Op het terras staat een ijskast en berghokje achter een ijzeren hekwerk.

Na de picknick maken we vol verwachtingen een eerste rit van drie uren door het Kruger Park. We besluiten om af te wijken van de verharde weg en slaan rechts de Rabelais Loop in, richting Satara. Misschien is er meer kans om dieren te spotten op een onverharde weg.

We houden ons aan het reglement: maximum 40 km per uur. Dat is trouwens ook de beste manier om iets op te merken: wie hier met rally ambities doorvliegt, heeft alleen struiken en stof gezien Met succes, wat verder steekt een kudde impala’s de weg over. Hoe mooi en gracieus zijn die dieren. Even verder zit een stel apen te spelen tussen de bomen. Er zijn ook verschillende soorten vogels, het moeten niet allemaal grote dieren zijn hé.

Tussen de struiken zien we wat strepen bewegen: zebra’s. Je kan ze rustig gadeslaan, ze zijn niet zo bijzonder schuw.

Aan het einde van de loop komen we aan de verharde weg en keren terug richting kamp. Een paar gnoes kruist ons pad, wat een mooi plaatje oplevert.

Voor we het kamp bereiken, hebben we nog een ontmoeting met een apenfamilie. Mama met de kleine op haar rug steekt de weg over, terwijl papa een oogje in het zeil houdt: vertederend!

Kruger park is geen zoo waar er om de 100 meter een dier staat te wachten. Neen, je moet goed uit je doppen kijken en tevreden zijn met wat er is: schitterende natuur en af en toe een dier dat je opmerkt tussen de struiken of je pad kruist. Wie perse de Big Five wil zien en zich enkel daarop concentreert komt vrijwel zeker ontgoocheld terug.

Het kamp beschikt over een gemeenschappelijke keuken en dat zijn een inox gootsteen plus een elektrisch vuur met twee bekkens. Geen potten of pannen, geen borden of bestek. Maar er staat bij elke tent een BBQ toestel voor de braai.