Reisverhaal «IT AIN'T OVER 'TILL THE FAT LADY SINGS»

België | 0 Reacties 30 Oktober 2008 - Laatste Aanpassing 02 December 2008

And now...
The end is near...
And so i face...
The final curtain...

You know what?... there is no such thing as a final curtain ! There is, and always will be, a next time ! 
I would'nt say that you haven't seen anything yet but there is still loooooads to come. It's just a matter of time. And luckily we got plenty of that.

Maar vooraleer over te gaan tot nieuwe ordes van dagen, ben ik zo vrij u nog enige tips te bezorgen voor het geval u gelijkaardige ondernemingen in uw achterhoofd heeft in de (nabije) toekomst. Want...het is niet altijd rozeschijn & manegeur. De evidentie van veel dingen hier bij ons, staat vaak haaks op 'het leven zoals het ginder is'.

• je wassen... al dan niet met (warm) water
• eten/drinken wanneer/wat je maar wil
• je veilig voelen
• leven in gematigd klimaat
• zeggen wat je denkt
• onderdak hebben/vinden
• je warm kleden als je 't koud hebt
• keuzes hebben/maken: L of R, wel of niet...
• ...

Elk van deze rechten (i call them 'luxuries of the west' ) hebben we meermaals aan onze lijven mogen ondervinden, zijnde dat ze ons ontnomen werden... om dan vervolgens te beseffen hoe goed we het thuis hebben. En das waarschijnlijk dan ook de 'grootste' van alle ervaringen die we meebrengen.  

Straks komt voor ons het moeilijkste gedeelte: terugkeren... én antwoorden.  Daarom een kleine handleiding bij uw veelgestelde vraagstelling tijdens ons wederzien.

• "Hoe was 't?" is misschien wel het toppunt van retoriek! Onmogelijk om 4 maanden van ongeevenaarde vrijheid samen te vatten in 2 zinnen. Zelfs 4 zinnen ( 1 per maand) of 7 (1 per land) zouden onrecht doen aan de ervaring. Tegelijkertijd dient de vraagsteller gebruik te maken van zijn wereldse verbeelding en inlevingsvermogen.  Het voordeel hiervan is 2ledig: hij zit sneller met de antwoordenaar op 1 lijn én andere vlaamse topthema's als 'het weer' komen aan bod in hetzelfde gesprek. 
  Natuurlijk was het 'leuk'!
•  "Wat was het mooiste?" Je kan appelen niet met peren vergelijken. Zo ook met de meest welgekome Oezbeekse watermeloen, de hartverwarmendsteTajikse gastvrijheid, de Kirgizische i-will-survive-those-fu**ing-roads-drang,  de Chinese fret die zeker 2 gouden medailles verdient, het kleurenpalet der Pakistaanse camions, de Indische... euh... de Indische... en de adembenemendste Himalayaanse landschapperij,
  De appeltjes in Nepal waren wel beter dan... maar de perzikken aan de Pakistaans-Indische grens waren de beste. Peren zijn we amper tegengekomen.
• "Wat heb ge het meeste gemist?" Om eerlijk te zijn... NIX! Ten eerste hebt ge geen tijd om iets/iemand te missen omdat je bezig bent te (over)leven en omdat je op elk moment (al dan niet aangenaam) wordt verrast door je omgeving. Komt daarbij nog het feit dat ge weet dat ge straks terugkeert naar alles wat je achterliet... so absolutely no need to hunger for home because it has never really left.
• "Zijt ge nu niet moe?"... euh... deuheu!

Anyway, time to leave you for now. But we will be back!

Ok fat lady, go ahead...

Y