Reisverhaal «RELAX, FEEL SAFE!»

Pakistan | 0 Reacties 06 September 2008 - Laatste Aanpassing 25 September 2008

• 01/09 - 06/09/2008: BABUSAR-TOP TOT ISLAMABAD

Nadat de sneeuw eindelijk plaats ruimt voor enkele opklaringen, kunnen wij de sneeuw van onze fietsen ruimen en de Kaghan Valley inbollen. Een lange afdaling ligt op ons te wachten , maar wegenwerken (en vooral de nood aan wegenwerken), maken er 'n heus hindernissenparours van en halen we allesbehalve topsnelheden.

Net zoals de duisternis, vallen gelukkig ook de 'meevallers'  weer uit de lucht. Twee mannen bieden ons 'n gratis overnachting aan in Gittidas! Iets later blijken deze twee mannen met zo'n 20 te zijn, allen wegenwerkers vanuit alle landshoeken. We installeren ons in een hoekje van de kamer van de stafleden...en blijven  de komende laaaaaaaaaange uren zowat onbeweeglijk zittenop ons matrasje, beetje onwennig en niet wetende wat we doen moeten.
Als ons de onschuldige vraag wordt gesteld of we 'mutton' lusten, wordt iets later een even onschuldig schaap het huis binnengebracht...om VEEEEEEEEL later op ons bord te belanden. Inderdaad, de alomgekende Ramadan is vandaag begonnen, dus wachten met eten tot zonsondergang (volgens mij kwam ze al terug bijna op!).
Als slaapmutsje krijgen we nog te horen hoe gevaarlijk Gittidas wel is:"specially at night and for woman".  Hier zit ik dan, als enige vrouw tussen 20 mannen(die gelukkig NIET van Gittidas zijn)....en beschermengel Yves. "Relax, feel safe!"

Opgelucht bollen we de volgende ochtend voorbij het wondermooie Lake Lalusar, met groene eilandjes en ontelbare (levende) schapen. De Ramadan maakt het ons niet gemakkelijk, uit respect willen we niet eten of drinken in het zicht van de mensen....maar probeer dit maar eens als er achter elke bocht een kamp van wegenwerkers is.

We brengen de nacht door in Naran, een veilige en vooral toeristische trekpleister voor Pakistani. Gelukkig heeft de Ramadan ook voordelen voor ons, want de Pakistani blijven nu massaal thuis...en wij kunnen genieten van laag-sezoentarieven.

Na een onverwachte zware klim, eindigen we in Kawai...amaai! Onooglijk klein plaatsje met reuzegrote hotelkamer, helaas niet waterproof bevonden na de helse nachtelijke regenbuien.

Via een zwaar beschadigde weg zetten we onze Kaghan-trip verder langs Balangkot, 3 jaar geleden het episch centrum van een zware aardbeving (100.000 doden), nu een mengelmoes van nieuwe-met-golfplaten-bedekte huizen, ruines van in-2-gebroken huizen en tenten van alle denkbare NGO's, op de meest ondenkbare plaatsen. Een stad met littekens, zware littekens...

Omdat we nogal houden van 'shortcuts' langs kleinere wegen, hebben we weer een ingenieuze weg uitgedokterd. Er is maar 1 klein probleempje: een klein stukje loopt langs de Kashmir-provincie en helaas, de slagboom van deze checkpoint  gaat enkel open op vertoon van een NOC (No Objections Certificate van de ambassade). Een vriendelijke agent troost ons met 2 limonades in een achterkamertje (yep, 't is nog steeds Ramadan!) en bezorgt ons een gratis lift...de andere kant uit!

In Abbotobad ontmoeten we onze Duitse fietscollega's nog eens, vullen we onze magen (en die zijn groooot) weer aan belachelijk lage prijzen met serieus lekker eten en begint Yves de volgende ochtend met een eindeloze vloek. Tja, er zijn leukere dingen dan een platte band te ontdekken op 't moment dat we in de startblokken staan...

Als we de zogezegd geasfalteerde weg naar Islamabad aanvatten, worden we vuiler, natter, smeriger dan ooit. Het slijk vliegt tot over onze oren en op ons paasbest bereiken we de netste stad van Pakistan.

 E