Reisverhaal «Kuala Lumpur»

Onze wereldreis | Maleisië | 1 Reacties 12 Maart 2011 - Laatste Aanpassing 12 Maart 2011

Maleisië is gemakkelijk. Je leert fotomenu’s appreciëren want ze geven je een kans te weten wat je bestelt ook wanneer het personeel van een restaurant/standje niet de kans kreeg Engels te leren. Dan is er het transport van stad tot stad. Een busstation in Maleisië is standaard chaotisch en vermoeiend. Je hebt, sneller dan je bus kan zeggen, 5 man aan je mouw die allen zeer geïntresseerd zijn in waar je naartoe wilt. De chaos boezemt niet veel vertrouwen in maar op geen enkel moment hebben we te veel betaald voor de bus. De vele busmaatschappijen hebben één vastgelegde prijs en het mouwtrekken heeft vooral als oorzaak dat men bussen graag gevuld ziet vertrekken. Het grootste gevaar beperkt zich tot het boeken van een bus die over twee uur vertrekt terwijl je eigenlijk binnen tien minuten een bus kon hebben. De chaos van het busstation wordt compleet met de vele winkeltjes waarin een snackbom lijkt ontploft te zijn, een wirwar van felgekleurde papiertjes, frigo’s vol frisdrank en vers fruit. Sterk contrast echter wanneer je in de bus stapt. Elke rij heeft 3 zetels (1 en 2) en biedt genoeg beenruimte om een NBA-basketballer comfortabel te laten zitten. Het is een ware luxe en een goedkope vorm van transport. In Maleisië is de bus dé manier om te reizen.

  

Van grote stad naar grotere stad. Kuala Lumpur is de hoofdstad van Maleisië en is vooral bekend over heel de wereld omdat het zo één van die standaard overstapplaatsen bij intercontinentale vluchten is. Grote toeristische attractie (letterlijk) zijn de petronastorens, een dubbele wolkenkrabber die het financiele hart van Kuala Lumpur zijn. Verder is Kuala Lumpur een beetje de standaard monsterstad. Met brede wegen met een tsunami van verkeerschaos en gebrek aan echte trottoirs (nog één van die Maleisische opvallendheden) lijkt strijden tegen vuil compleet nutteloos. Niet zo verwonderlijk is KL dan ook een vrij vuile stad met iets meer armoede en dus bedelaars. De mensen blijven echter vriendelijk en het eten blijft lekker (de stalletjes rond piknikvelden blijven aanraders). We kozen voor de eerste keer in lange tijd terug voor een hostel van Hosteling International om dan te merken dat het gewoon een hotel betreft met een licentie van de wereldwijde organisatie. Niet echt het jeugdherberggevoel maar onze kamer is zeer proper en perfect in orde met een vaste koele temperatuur. Hetgeen zeer welkom is wanneer we (door de warmte waarschijnlijk) een dipje krijgen en op een namiddag verslingerd geraken aan het filmkanaal met Amerikaanse klassiekers. Op slag zijn we iets minder creatief voor het diner. Een eerste avond geven we toe aan Mc Donalds (dicht bij het hotel en geen energie om nog iets te gaan zoeken). Die avond heeft Tom voor het eerst in Azië problemen met de vertering, toevallig? Waarschijnlijk niet. De volgende dag volgt het dipje dat wordt weerspiegeld in het weer. Tegen de avond aan (juist na het moment waarop we beslisten dat we echt eens naar buiten moesten, echt waar!) barst een onweer los. De straten staan binnen de minuut blank en in het volgende half uur volgen we buiten een schouwspel van auto’s die maar de helft van de weg kunnen gebruiken. Hoewel het duidelijk is dat de helft van de weg diep in het water staat blijven de tegenliggers zeer assertief de 2e van de 4 rijstroken gebruiken aan hoge snelheid. Als bij wonder gebeuren er geen accidenten en hebben wij bij gevolg veel filmpjes gemaakt van bijna-accidenten. Die avond blijft Tom met een dipje zitten en haalt Sarah comfort food, zijnde Kentucky Fried Chicken. Terwijl we nog een Amerikaans filmpje zien genieten we in het geniep van onze vettige kip en een onavontuurlijke avond.
 

 

Natuurlijk hebben we in Kuala Lumpur ook cultureel verantwoordde dingen gedaan. Net buiten Kuala Lumpur bezochten we de Batuh Caves (To the batuh caves Robin!). Het betreft een Hindoetempel opgetrokken in een kollosale grot bewaakt door een even kollosaal gouden standbeeld. De tempel en de trappen erna werden overrompeld door mensen maar ook door aapjes. De aapjes deden hun schattige ding en we keken gefascineerd toe. Dan was er het schouwspel waar we geheel toevallig op stootten: Harmoni. In een nogal vruchteloze wandeling in Kuala Lumpur, zoekend naar cultuur, merkten we op dat er een soort festival plaats vond. Een straat was volledig afgesloten, een dj draaide muziek en er werd vanalles aangekondigd. Dan zagen we een paar honderd jongeren (15-16 jaar) allen gekleed in uniformen. We hadden snel door dat het om studenten ging aan militaire academie en politieschool alsook scouts, zeemacht en nog een paar uniformen die we niet meteen konden verbinden aan een andere geuniformeerde job. De vraag was enkel waarom al deze groepen samengekomen waren. De sfeer was uitbundig en werd nog uitbundiger toen de millitaire studenten zich klaarzetten. De muziek werd stil gezet, een man kondigde iets aan en dan begon het. Volledig synchroon (of toch zo goed mogelijk) marcheerde de groep door de straat om dan over te gaan op een soort groepsdansroutine. We werden compleet verrast met impressionante pasjes die allen zeer stoer uitgevoerd werden afgewisseld door grappige bewegingen (even stoer uitgevoerd) begeleid door een mix van Westerse jaren ’90 en ’00 hits en Oosterse muziek.  Het geheel was fantastische ervaring en we waren enorm gecharmeerd door het zelfrelativerend vermogen van het leger. Het is moeilijk in woorden te zetten hoe het overkwam maar gelukkig hebben we enkele filmpjes kunnen maken die we op één of andere manier zullen proberen te verspreiden. Hoewel de stad meer zaken dan cultuur was hadden we toch een verbazend goeie tijd en hebben we veel unieks meegemaakt.

 

 

 

 

 

Plaats een Reactie

Frederik Hey Sarah en Tom.Ondanks de ietwat nare ervaring aan de bushalte in KL en de niet zo propere stad hebben jullie toch nog wat mooie cultuur kunnen opsnuiven,vooral dan in die hindoetempel.Spijtig van het dipje dat jullie overkomen is,maar tot slot kwam dan nog een heel mooie verrassing met die zogenaamde millitaire parade en was dit een mooie afsluiter.zo zie je maar,eind goed al goed.Hopelijk in Viëtnam nog meer oostersche cultuur.Dikke knuffel aan beiden. Geplaatst op 12 Maart 2011

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking