Reisverhaal «Laos - Vang Vieng»

My First Trip... | Laos | 0 Reacties 29 November 2022 - Laatste Aanpassing 29 November 2022

Vrijdag klaar voor de grote uittocht naar het noorden van Laos. Eerst te voet met onze zware valiezen op de zandweg naar de ferry (oud houten bootje). Dan de brommer met zijspan tot aan de grote baan. Daar bijna twee uur wachten tot het busje kwam om ons naar Pakse te brengen. Daar hadden we enkele uren ‘vrij’ tot om 20u de nachtbus ons naar Vientiane, de hoofdstad, zou brengen. We liepen een rondje, gingen tot aan de winkel en aten we iets. Al een geluk was het donker toen we de bus opgingen…toen we de volgende ochtend afstapten zagen we hoe kapot en aftands de bus wel was. De voorruit was redelijk begaaid en gelapt met zwarte tape. Ook binnenin drupte de airco langs alle kanten en was het echt heel smerig (inclusief toilet). Jammer dat ik in het daglicht vergat foto’s te nemen.

Wisten wij veel, toen we in Vietnam nachtbussen namen, dat dat eigenlijk nog een eitje was. In Laos is het nemen van een nachtbus een beetje als tekenen voor je doodsvonnis. Althans zo voelde het. Misschien was het omdat we vanboven lagen in de dubbeldekbus en daar het gehobbel en door elkaar geschodder harder leek….Soms had ik het gevoel dat de chauffeur de controle over het stuur kwijt was…niet bevorderlijk voor de nachtrust, zeker niet de mijne! Bovendien stond de airco zo hard en koud, dat ik in maanden niet meer zo bibberde uit mijn vel!

De bus deed er langer over dan voorzien (tot 8u30 ipv 7u). Eens aangekomen was het haasten om een taxi (kleine pick-up) te regelen om naar het treinstation te gaan richting Vang Vieng. Al een geluk kregen we voorrang om onze tickets te kopen want haast was er wel. Net op tijd zaten we in de trein. Wat een wereld van verschil. De inkomhal en de trein waren zo chique en proper! Blijkbaar in handen van de Chinezen. Na 55 minuten kwamen we aan. Dan nog een taxi tot aan ons hotelletje.

Dus: Don Som - Vang Vieng; 24,5u onderweg. Ferry-brommertaxi-busje-nachtbus-pickup taxi-trein-taxibusje. Hele trip dus, maar al niet meer zo vreemd. Wel heel vermoeiend en zeker de nachtbus voelde heel ‘vuil’ aan.

Rustig aangekomen, ontbijt gezocht, geïnstalleerd in de kamer, gezwommen in het zwembad en nadien een super activiteit; tubing! Met een busje werden we naar de rivier gebracht waar we met rubber banden vertrokken om een stuk van de rivier af te dalen (een dikke twee uur). Heel chill, gezellig en leuk. Af en toe extra plezierig door de stroomversnelling. Al hadden we nóg meer spectakel en avontuur verwacht. Het was net iets te rustig. Onderweg veel spelende en zwaaiende kinderen, barretjes onderweg (Joris natuurlijk een biertje voor onderweg) en muziek.

Zondag uitgeslapen! Nadien met de scooter op pad. Hier in de buurt liggen een zestal ‘blue lagoons’, gegarandeerd waterpret. We bezochten er drie. De weg ernaartoe was telkens ook prachtig en weer veel enthousiaste locals om goeiedag te zeggen. De eerste was eerder een Brown lagoon, maar was super rustig en mooi gelegen.

Na Corona is alles hier terug stilaan stilaan open gegaan net als het regenseizoen was. Niet gunstig dus voor hen. Nu is het regenseizoen net voorbij en merken we dat heel veel dingen zo lang stil hebben gelegen dat het vergane glorie lijkt. Af en toe zie je dat ze terug in gang aan het schieten zijn, aan de opruim en het herstel zijn begonnen…

De tweede lagoon was redelijk populair, en super leuk! Een zipline over het water en een reuze swing. Ook banden en vlotten om te drijven en dobberen! Bij de derde was het super druk. Niet echt ons ding. Het water zag hier wel het meest blauw. De swing was niet zo spectaculair. Er was wel een zeer hoge plank om van te springen. Onze twee heldinnen sprongen dapper. Met veel gejuich van omstaanders. Joris sprong met een bang hart achterna. Ik had geen zin om mijn natte zwemkledij nog eens aan te doen dus paste hiervoor.

Op weg naar huis begon het te regenen. Bedenk je de stevigste stortbui die je ooit zag en doe dat ongeveer maal 10. Na een hele poos schuilen, was het al iets beter en met een goedkope regenponcho trotseerden we de felle regen.

Maandagvoormiddag gingen we met de scooter naar de Kaeng Nyui waterval. Leuk en mooi ritje op weg, klein wandelingetje om er te geraken. De waterval was niet heel bijzonder, al is het toch altijd schoon om te zien! Halverwege zwommen we nog even aan een kleiner watervalletje.

Na de middag genoten we van een plonsje in het zwembad van het hotel. Tegen de late namiddag vertrokken we naar het Nam Xay viewpoint om daar de zonsondergang te beleven. We waren goed voorbereid om ernaartoe te gaan door onze wandelschoenen aan te trekken! Dit was echt nodig. Het pad was best stijl en avontuurlijk! Ook heel glad, rotsig en op diverse plekken modderig. Maar het was absoluut de moeite! Eén van de prachtigste vergezichten die we reeds zagen (samen met de vergezichten van de Ha Giang Loop in Vietnam)! Op elk viewpoint staat er wel een toeristisch object om ‘coole’ foto’s te maken. Hier was het een moto boven op de berg (elders een buggy-auto, vliegtuigje…). Meteen na de zonsondergang trokken we terug naar beneden voordat het echt donker (en te gevaarlijk) werd.

Wat hebben we weer genoten van deze drie dagen in Vang Vieng!