Reisverhaal «Berg en Dal dagtripje»

last time back at last in zuid afrika | Zuid-Afrika | 0 Reacties 05 November 2022 - Laatste Aanpassing 05 November 2022

Tweede krugeruitstap van zuid naar west langs gravelwegen met eindpunt camp Berg en Dal. En terug naar Marloth park via de autoweg Malelane - Komatipoort, in totaal 160km en stikkapot bij thuiskomst.

Deze rit was achteraf bekeken toch een beetje lang om in 1 dag te doen, dus goed voor 1 keer.

We hoopten op rhino's langs deze weg, omdat we op dat stuk vier jaar geleden de meeste neushoorns zagen. Op dat vlak toch van een kale reis terug gekeerd, geen neushoorn te zien.

Maar wel een 'martiel eagle' bij het vertrek in het park. Deze grootste arend van Afrika zat gewond in het veld. Zijn poot ingetrokken en rondkijkend, wordt hij continu aangevallen door een stel lapwings (soort kievitten), de sukkel. Maar logisch, want dat koppeltje weet uiteraard niet dat de roofvogel niet op hun gebroed uit is, maar gewoon zit af te zien door zijn verwonding. Er wordt door een andere voorbijganger, nadat hij naar mijn foto's vroeg om zich te vergewissen van het feit dat het dier wel degelijk in nood is, een ranger opgeroepen. Hopelijk komt het goed...

Onze eerste ontdekking : mijn neusje speurde rottende stank, dat wordt een lijk en met de neus in de aircowind vinden we een kadaver hoog in een boom, een warthog/wrattenzwijn heeft gisterenavond blijkbaar zijn laatste adem uitgeblazen bij een kill door een luipaard. Luipaard zelf niet te bespeuren, ook niet na een hele tijd wachten. Door de sporadische regen in deze tijd van het jaar staat het gras al redelijk hoog en ook de bomen hebben groene blaadjes waardoor we er minder kunnen doorkijken. Haar of zijn camouflagevelleke laat ons op onze honger zitten, het luipaard heeft echter wel zijn buikje goed rond gegeten de voorbije uren.

We hebben nog een lange bumpy road te gaan, dus vertrekken we toch maar. Up and down the road spotten we niet zoveel indrukwekkends of speciaal, de gebruikelijke macdonalds of impala's, wat kudus, wat wrattenzwijnen, hier en daar een olifant en een stel giraffen. Ietwat spectaculairder : een waterleguaan in een lichtjes kabbelend riviertje. En dan plots in een verlaten termietenheuvel au de schattige dwarfmongoose/dwergmangoesten. Zo'n lieve snoetjes, maar wel vol scherpe tandjes en met lange klauwen om de keiharde roestkleurige zandberg van de voormalige termietenkolonie te kunnen bewerken en zo hun gangenstelsel te verbouwen tot een knus huisje.

Ze kunnen me wel vertederen en charmeren.  Onze maag begint te knorren en we zijn nog mijlenver van het restcamp Berg en Dal. Alternatief vlakbij, zonder wc, eten in de hide/kijkhut nabij een vijver vol met paarse bloempjes en hopelijk ook vol sensatie en dieren. Oeps, geen goed plan wat een doordringende letterlijk adembenemende geur, net geteerd die kijkhut. Ok dan maar terugkeren en afdalen tot bij de droge rivier en picknick in de auto. Wat aardappeltjes met feta en tonijn overgoten met een griekse vinaigrette, de typische zoute koekjes met camembert er bij en smullen maar. Een steenbokje en wat mooie vogels in de buurt, verder niks.  Op naar de befaamde dam voor neushoorns dan, ook hier weer niemand te zien, behalve heel veel kleurrijke bijeneters. Marc zijn schoenen beginnen te knellen, rap een chauffeurwissel en verder op weg.

Ik vind rijden in ZuidAfrika tussen de potholes en de grindwegen echt wel leuk. Kan hier rijden tegen slakkengangetje (zoals Lukas het zou zeggen) en tegelijk met 1 hand fotokes pakken en sturen tot ik de juiste perfecte plaats heb bemachtigd om een kiekje te maken. Reuze !

Bijna 16u en pas dan in Berg en Dal, geen tijd meer voor pauze, wel eindelijk een toilet (na 7u rijden), want binnen 2u wordt het donker en dan moeten we echt wel thuis zijn.  Het begint ook nog wat regen te smodderen, maar al bij al niet te erg.  Koers naar de Malelane-gate. En daar worden we nog getrakteerd met het hoogtepunt van de dag. Een luipaard, luierend in een boomkruin. Wel op verre afstand en dus niet zo goed bereikbaar voor een prachtfoto. Ik heb me wel goed tussen de wachtende auto's kunnen wringen om een goeie kijkplaats te kunnen bemachtigen, maar een wonderful picture dat is er toch niet echt bij.

Tot slot de 'dodenbaan' nog. Hier pakt Marc weer over. Deze baan is niet voor mij. Slechts 1 rijvak en een muur van vrachtwagens met dubbele aanhangwagens met erts, die vliegen gelijk zot als het bergaf is en amper vooruit raken bij bergop. Ze drummen je werkelijk van de baan en dan moet je over de pechstrook rijden om hen te laten voorbijrazen. Deze baan zoveel mogelijk vermijden de volgende weken.

Gelukkig heel aangekomen in Kruger Willows villa en dan nog wat eten en slapen. Marc geniet nog na van de prawns en inktvis van gisteren van het portugees restaurant Tambarine in Komatipoort en ik geniet van lekkere zuidafrikaanse kip met tomatensaus patatjes en wortels.

Ploef voor ons afrikaans TVscherm : het schuifraam met zicht op de tuin en nog effe genieten van het nachtelijk buitenspektakel. 

Nee, we geloven onze ogen niet : een genetkat wandelt zomaar ons terras op en in de bomen loeren bushbabies (kleinste apensoort/lorries). Waarom heb ik nu toch mijn camera niet in de aanslag?

Morgen proberen hen terug te lokken met bananen en kippenlevertjes, maar wel oppassen dat de ene de andere zijn nachtelijk maal niet wordt, want genetkatten lusten wel een bushbabietje af en toe.

Daarna komt klaas vaak en wordt het 's anderendaags een verdiende rustdag.