Reisverhaal «Dag 4 Tian an men en de verboden stad»

Tian-an-men dus. Dit plein is immens groot. 400.000m². Het is ook omringd door belangrijke gebouwen. Het Mausoleum van Mao is het eerste dat we tegenkomen. Er is geen bezoek aan dit grafmonument gepland en de reden is meteen duidelijk. Helemaal rond het gebouw, en het is een gebouw ter grootte van een voetbalstadion, staat een rij  chinezen 4-5 man dik aan te schuiven om erin te geraken. Maf gewoon. Op het plein zelf wemelt het van de toeristen, ook chinese toeristen. Die laatste categorie wordt hier strenger aangepakt dan de buitenlanders. Regelmatig zien we iemand gecontroleerd worden door de alom tegenwoordige politie. Om het plein op te geraken hadden we ook al een controlepost moeten passeren waar alle tassen door een x-ray controle moesten en de mensen door een metaaldetector. Ook hier viel het al op dat aziaten veel strenger beoordeeld en onderzocht worden dan buitenlanders. De vrees voor een herhaling van de protesten van 1989 zit er duidelijk nog in. In het midden van het plein staan ook twee grote, heel lange beeldschermen waar constant beelden van alles waar China trots op is, wordt afgespeeld in een mix met propaganda van de overheid. Aan de oostkant van het plein heb je de Grote Hal van het volk, het chinese parlement. Aan de andere kant het museum van de chinese geschiedenis. Tegenover het Mao-verblijf ligt dan de Verboden stad. Het optrekje van de keizerlijke familie, slaven, bedienden en concubines. Het paleis is symmetrisch opgebouw, gebaseerd op de Noord-Zuid as. Ik ga hier niet de namen van alle poorten opnoemen, maar ons bezoek begint onder het portret van de grote leider, de hemelse poort die nog niet in de verboden stad staat. Vandaar gaan we door 9 poorten en paleizen aan de andere kant de verboden stad weer uit. Niet toevallig 9. Het keizerlijke cijfer, dit komt overal in de stad en elders in belangrijke keizerlijke gebouwen terug. Ten oosten en ten westen van de kaarsrechte laan, liggen de verblijfplaatsen van de verwanten en de dienaars. Hoe dichter bij de keizer, hoe belangrijker de inwoner. Deze verblijven zijn niet toegankelijk omdat ze, verwoest tijdens de Qing-dynastie door branden, nog niet gerestaureerd zijn. 

Eens uit de verboden stad, met de bus naar het Zomerpaleis. Het woord zegt het zelf, het zomerse verblijf van de keizer, gelegen aan het Kunming-meer. Dit paleis werd vooral door keizerin Cixi zijn huidige vorm gegeven. Heel veel groen, mooie tuinen en mooie uitzichten. Voor we aan het zomerpaleis aankwamen, hebben we ook nog een bezoekje gebracht aan een plaats waar ze ons meer zouden leren over hoe parels gekweekt worden. Het is me nu duidelijk dat deze bezoekjes dienen om geld te kloppen uit de toeristen. Een korte rondleiding over een ambachtelijk of cultureel 'hoogtepunt', vergezeld van een megawinkel waar je dat product en andere rommel kan kopen. Uiteraard krijg je als toerist steevast alle producten met een korting. En hoe meer aanstalten je maakt om weg te gaan, hoe hoger de kortingen worden . Anyway, de vorige dagen waren deze bezoekjes al van de partij, er zullen er nog meer volgen. Can't do without it, blijkbaar.

Vanavond goed gegeten en het restaurant lag vlakbij de laatste bestemming van de dag: het station van Beijing. Vanavond nemen we de nachttrein naar Xi'an. Zoals de meeste dingen in Beijing is ook dit station HUGE. Voor de wandeling van het restaurant naar het station waren kruiers (we hadden al onze bagage mee) ingehuurd, maar niet komen opdagen. Dus in een rij met de valiezen naar het station. Op zich geen lange wandeling, maar met die valiezen een lachwekkende en soms met het Beijingse verkeer gevaarlijke opgave. Eén van de medereizigsters is een zeer kranige dame van 81. Ik heb haar valies gedragen en zij mijn handbagage. Achteraf was ze me zeer dankbaar. Eens scout, altijd scout  

Om in het station te geraken, moesten we weeral door talloze controles passeren, de controle op Zaventem was er mee te vergelijken. Gigantisch groot station, gelukkig dat onze gids zijn weg kende en we zelf niet aan het zoeken moesten. Heel wat niveau's en roltrappen later waren we eindelijk bij het perron en konden we  instappen. We sliepen in compartimentjes van vier. De 'tjes' is letterlijk te nemen. Twee stapelbedden van +/- 70 cm breed en daartussen in een gelijke ruimte. That's it. Daarin onze bagage en wij. De bagage moesten we van Mimi, onze reisleidster mee in het compartiment nemen omdat  ze de chinezen niet vertrouwt. Na nog wat verbroedering in de andere compartimentjes, ben ik dan naar boven geklommen en in slaap gevallen.