Reisverhaal «My passage through India»

Indië | 0 Reacties 30 Januari 2007 - Laatste Aanpassing 06 Maart 2007

Kumily, het kruidendorp en een gekende uitvalsbasis voor een bezoek aan het Periyar Wild reservaat. Een 4 uur durende rit van Munnar naar kumily, slingerend tussen de theeplantages, gebergpieken,een uitgestrekt meer in het dal.;Even waan ik me in Zwitserland, maar dan in een vorige eeuw voor het asfalt en de verharde wegen zijn uitgevonden. Mijn maag vind het vele bochtenwerk niet zo'n goed idee, maar met een zeemans-tip in mijn achterhoofd - kijken naar de horizon en indien mogelijk proberen te slapen- overleef ik toch de rit zonder beschamend spektakel op de achterbank ;-)). De chauffeur doet dit manoeuver dagelijks... 4 uren 'heen' hotsen en botsen, kuilen ontwijken,en maken dat  toesnellende bussen in tegenovergetselde richting je niet van de baan duwen en 4 uren terug ... en dat voor 1500 rps per dag... toch wat anders dan een dagelijks frustrerend luxeleventje van anderhalf uur file op vlakke baan naar Brussel. De man stopt zelfs om ons de unieke kruiden van de streek te laten zien; koffieplanten, peper-bollen-struiken(of hoe noem je dat..?) en dan ook cardemon een kruid dat men vooral gebruikt in koekjes en thee, maar waarvan ik tot op heden nog steeds de Nederlandstalige naam niet heb gevonden... wellicht is het gewoon ook cardemon ;-) Ik kende de smaak ook niet voordien, dus ik leer nog bij,, jaja. 
Het guesthouse is een ware verademing, vogelgeluiden, zicht op palmbomen met daartussen hangmatten gespannen, een zalig terrasje met een rieten hang-schommelstoel om in weg te soezen. en mijn eerste echte warme douche. Een mens onderweg mag zich nu en dan eens iets permitteren, niet?! Het is er zalig vertoeven omdat ik ook nog steeds het leuk reisgezelschap rond me heb. Het dorpje zelf is bijzonder rustig ivg met de andere steden die ik al heb gezien; het is er zelfs-naar Indische normen- behoorlijk proper; Geen wanordelijke boel van stalletjes en kraampjes, maar kleine winkeltjes mooi geordend naast elkaar. Wat ook opvalt hier in de streek is dat alle godsdiensten hier vredig naast elkaar schijnen te kunnen leven; vanuit een kapelletje kan je rechtstreeks een hindu-tempel binnenstappen en enkele passen verder staat een kleine moskee. Eigenlijk best vredig allemaal, als je het zo als buitenstaander kan aanschouwen... Na een verkwikkende nacht en warme douche(!) staan we vroeg op om ons aan een klein (begeleid) avontuur te wagen. Een geleide wandeling (trekkingske) van een drietal uren vertrekkend in de vroege ochtend. Ik voel me even als op een schoolreis ;-) Samen met de Duitse en de Zwitser en twee Canadezen trekken we er samen met een Indische gids op uit. Het is nog vroeg, 7uur, en over het woud hangt nog een mystieke ochtendnevel, die alles een speciaal cachet geeft. Het eerste wat opvalt is de ongelooflijke natuurgeluiden, die van overal op ons afkomen. Het woud ontwaakt en wij wanen ons in een dolby surround-stereo-home-cinema ;-) echt fantastisch om het gekwetter van ongekend gevogelte, het getier en geschater  van apen hoog in de boomkruinen rond ons te hebben. Het voelt in elk geval beter dan het dagelijkse getoeter en gebel van de Indische straat. Onze gids houdt ons nu en dan tegen met een armgebaar en dan schiet er in de verte een bizon voorbij of een wild zwijn of... een tijger... Nee, deze zeldzame exemplaren laten zich liever niet zien aan blanke nieuwsgierigen en ik kan ze geen ongelijk geven. Wij zijn zelfs al content met een oude pootafdruk van een tijger in de modder  en hier en daar opgedroogde olifantenhoopjes ;-) Niet enkel de dieren, maar ook de prachtige hoge robuuste bomen zijn adembenemend en zeker alleen al deze paar uurtjes trekking doorheen het loof waard. De oude stammen verslingerend en vergroeid met elkaar door de jaren heen...ik word nog stiller van temidden van de bruisende woud-en wildgeluiden;-) Tegen de middag zit het er al op... jammergenoeg; maar we laten ons als echte toeristen op een boot stouwen temidden van INdische toeristen en we laten ons gewillig rondvaren op het grote meer. Met een beetje geluk zouden we zelfs wilde olifanten te zien krijgen... en indeed; in de verte staat een kudde olifanten met twee baby-fantjes zich te laven aan het water. ( deze foto heb ik jullie al meegegeven op de site) echt de moeite om zoiets in het wild te zien. OK. Olifanten kan je overal zien in de zoo of op safari in Afrika; maar hier zijn het wel wilde Indische exemplaren natuurlijk> iets kleiner en met kleinere oren dan zijn Afrikaanse tegenpoter ;-). We keren tevreden terug van een dagje avontuur in de wilde INdische natuur... De volgende dag besluiten we nog even te blijven in het toffe guesthouse; want ik voel een beetje stress omdat ik jullie moet updaten over mijn voorbije week... het resultaat lazen jullie dus in het derde verslagske. s'avonds, de avond voor mijn verjaardag, laat ik me goed verwennen met een aryuvedische bodymassage van zo,n 90 minuten !! echt fantastische relaxerende gewaarwording, die ik wel verdien na het goed volbrengen van een leerrijk en boeiend 31ste levensjaar, vind ik ;-))). De volgende dag laat ik me in het avontuur meetronen door de Zwitser, die voor een Indische kennis in Bern een pakje moet afgeven bij diens familie. Een bezoekje aan de echte locals ver weg van toeristen, waarom niet?! We gaan gaan voor een half dagje 'bussen' van het ene dorpje/stadje naar het ander; maar zoals ik al vertelde, is dat best wel boeiend op een locale bus; je maakt alles van zoveel dichterbij mee. Het enige dat je er wel moet bijnemen is dat je trommelvliezen gigantisch afzien door het getril, gerammel en getoeter . Ik waan me soms in een computerspel... -je weet wel zoals vroeger in de lunaparken, die zetels met een stuur voor het scherm  ... en dan maar ontwijken die tegenliggers en die obstakels op de weg... - hier echter geen game, maar in 't echt. Het beste is soms gewoon ogen te sluiten en muziekje op (als dat al hoorbaar is...). Ook dat moet je meegemaakt hebben om te weten wat het is, denk ik. Ik probeer het enkel maar te beschrijven, zoals ik het beleef ;-))))
Thomas heeft enkel maar de naam van de familie en het dorpje waar ze wonen, maar met een beetje improvisatie van onzentwege en behulpzaamheid van Indische kant geraken we er. De zus van de Indische Zwitser woont er met haar man en haar moeder, een bloedmooie dochter van elf en een klein ventje van 15 maanden, maar dit laatste kleine aapje is wel de god en de trots van de familie. Ze zijn een beetje verrast door ons bezoek, maar we worden met alle hartelijkheid onthaald. De familie woont in een bescheiden woning, maar echt super primitief. vb in de leefruimte staat enkel een tafel en vier plastieken tuinstoelen, een oude foto hangt scheef aan de muur. De woonst heeft twee kamers; eentje voor de moeder en de dochter en dan de echtelijke kamer met een hangwieg -niet meer dan een doek aan een ressort aan het plafond voor de kleine- . We zijn absoluut niet van plan te blijven overnachten hier in dit Indische hol van pluto; maar de gastheer staat erop dat we toch tenminste een nacht blijven. We worden onmiddellijk vergast met een indische lunch en naar traditie, eet enkel de man mee met de gasten... Eerlijk gezegd voelen we ons een beetje 'gevangen', nu we hier dienen te blijven, maar we weten niet goed om te gaan met die gastvrijheid en willen deze mensen ook niet voor het hoofd stoten. Ze zijn wel supertevreden met het pakketje Zwitserse artikels.. chocolade, vitamines, zeep, een truitje etc... tof om te zien. Ik word door jullie overstelpt met lieve berichtjes en telefoontjes vr mijn verjaardag en ik heb het wel even moeilijk.. hoor, moet ik toegeven; a little bit homesick...maar ik besef wel dat het een unieke aangelegenheid is en ik de volgende dagen kan verwennen aan de Indische kust. De steun en de support doen me echt supergoed; maar het is een tweesnijdend mes... ik besef ook hoe graag ik jullie zie en hoezeer ik jullie mis. Op materieel vlak heb ik echt nog niets gemist van thuis en kan ik zo nog efkes verder 'overleven' maar de lieve familie en vrienden (en ja zelfs enkele collega's hmhm ;-)... zijn onvervangbaar natuurlijk ;-) - tot hier mijn emotionele intermezzo-
De avond van mijn verjaardag worden we uitgenodigd naar een Bollywood film in het plaatselijk cinema-theatertje [letterlijk). Met de hele famile worden we in een auto-riksjaw geduwd -4 volwassenen,een tiener en dat kleine aapke (sorry, voor dit laatste, maar hij deed me er echt aan denken- hij pieste ook overal in het rond-want pampers zijn hier iets ongekends, denk ik-} De film was een echt Indisch drama... op alle vlak... Ook voor Thomas en ik, die de eerste 5 minuten de slappe lach hebben, maar ons dan voor de overige drie uur afvragen, wanneer nu eindelijk die anti-held, held wordt en die zever eindelijk wordt stopgezet. djeezus echt een ramp...mijn eerst en laatste bollywoodfilm, mag ik hopen. niet te doen. Maar de Indische familie lijkt ervan te genieten en dat is het voornaamste en ik kan wegdromen naar verre oorden en hoe het zou zijn om mijn verjaardag thuis te hebben afgesloten. Ah ja.. eigenlijk zo erg was het allemaal niet hoor en voor de volgende dagen van de week staat terug een stukje Indisch paradijs op het programma; nl het strand en het hinterland van de backwaters en Varkala. Een dagje met het openbaar vervoer en we zijn in Varkala, voor terug enkele daagskes ontspanning en cultuur. En ik heb het er echt naar mijn zin. De stranden ,gelegen aan de voet van reusachtige kliffen zijn echt veel adembenemender dan in Goa en de vrijheid en de wijdsheid van de zee geven me opnieuw een beetje ademruimte. Het is er heerlijk vertoeven, als je ver genoeg wandelt, zijn de stukjes paradijs echt voor jou alleen. Op een paar honderd meter van me vandaan in  zee,terwijl ik er wat lig te peddelen, springen zowaar een aantal dolfijnen op en neer. ECHT waar! ongelooflijk is dat.. terug iets waar ik stil van word en in mijn hartje sluit... Ik probeer het jullie maar mee te geven... misschien als ik de kiekjes een beetje later kan opladen, zal het duidelijker worden dan met mijn bescheiden woorden nu, wat voor een prachtig stukje zee en strand het daar is. 

Gisteren nam ik dan afscheid van mijn leuke travelmate uit Bern en van de zee...  (Greetje, ik ken nu al drie toffe mensen in Bern -en binnenkort een vierde ;- )- laat maar komen -) Ben nu even in Mumbai op de luchthaven aan het wachten op mijn vlucht met drie uren vertraging naar het Noorden -Udaipur. Maar je hoort me niet klagen, alles beter dan 32 uren op een Indische trein voor me...

Op mijn weg naar Dehli om een andere travelmate en zoveel meer ... op te pikken voor mijn laatste dikke week in INdia. Djeezus (of Krishna hier ;- ) wat vliegt de tijd toch snel... 
Maar eerst nog een klein weekje alleen voor de boeg. Het is terug spannend want het Nooren lijkt helemaal anders te zijn, als ik de verhalen van andere reizigers mag geloven. 
Het is terug ook beetje stresserend; zo terug naar het onbekende, maar het zal ook wel lukken, zeker?! .  Het moet... ;-)  

heel veel liefs  

Griet xxx