Reisverhaal «Tsukiji Fish Market en twee musea»

Tokyo | Japan | 0 Reacties 20 Juli 2016 - Laatste Aanpassing 10 Augustus 2016

Op ons programma vandaag: The Tsukiji Fish Market, die wordt beschouwd als de grootste vismarkt ter wereld. Hier kun je elke dag (behalve zondag) zien wat er aan diversiteit uit zee wordt gevist, maar ook bijvoorbeeld hoe een visveiling werkt.

Om acht uur zijn we de deur uit. We weten eigenlijk zeer goed dat we nu al veel te laat zijn om het hele gebeuren gade te slaan, daar moet je vroeger voor opstaan! Maar we doen alsof we al flink ons best hebben gedaan nu al op straat te staan.

Het is een eindje treinen naar de Tsukiji Fish Market en moeten ook overstappen. Maar wat een drukte. Natuurlijk is het nu de ochtendspits. De metro's zitten barstensvol, wij moeten daar ook op zien te komen. En elkaar óf de weg niet verliezen. Stel je voor, onze fantasie tovert de meest onwaarschijnlijke verhalen naar boven als je verloren loopt in een vreemd land.

Wanneer het ons lukt om op te stappen en er niemand meer bij kan vergissen we ons. De Japanners hebben trucken in hun lijf, je zou het hen niet aangeven met hun immer strak gezicht. Er komen nóg een paar mensen aangelopen en drummen zich achterwaarts, kont achteruit, het treinstel in. Niemand verpinkt hierbij. Nog nooit gezien en we hebben toch al wat drukke metrolijnen in grote steden genomen.

Tijdens de rit praat zo goed als niemand. En als ze dat wel doen dan praten ze stilletjes. Onbekenden kijken elkaar zeker niet aan. Hun mobiel gebruiken ze niet om te bellen, dat stoort en is verboden. Net als eten, drinken of roken, ook niet op straat. Dat doe je op een kleine aangewezen plaats hier en daar. Of op trappen zitten, tegen de muur aanleunen. Afval neem je mee naar huis. En als je in een park bent dan wandel je rustig, zeker niet rennen... . Er zijn wel veel do's en dont's.

Bij het buitenkomen van de metro ziet Cathy twee traditioneel geklede Japanners. Een zeldzaamheid ook hier, dus alleen maar vluchtig te fotograferen.

Bij nadering van The Tsukiji Fish Market passeren we het ene eetstalletjes na het andere. Bij ons een nieuw fenomeen, Street Food. Hier zo oud als de stad zelf. Het fenomeen is misschien wel hier ontstaan want mensen nemen ook niet de tijd om te eten. Dat gebeurt vaak staande in de kleine eethuisjes die op elke hoek van de straat, aan elke halte te vinden zijn. Eten en verder doen. Om het even wanneer op de dag.

Maar voor de bieding op de vismarkt zijn we ruim te laat. Dat wisten we, dat is iets voor hele vroege vogels. Men is al alles aan het schoonmaken. Er valt bijna geen vis meer te bespeuren. Ook de naburige groenten- en fruitmarkt is aan het sluiten. Klanten zijn er niet meer, alleen, zoals wij, een paar late toeristen. Maar wij neuzen graag rond en zien graag hoe alles in zijn werk gaat. We komen langs een stand waar precies schaafsel, houtkrullen worden verkocht. Het blijkt flinterdun gesneden gedroogde vis te zijn om bijvoorbeeld bouillons op smaak te brengen. Denken wij... . We proeven gebakken vis uit het vuistje, super lekker! En blijven straatje in straatje uit slenteren om binnen te gluren in de eethuisjes en vooral, de keukens. 2 m2 groot, klein, beter gezegd, waar toch een paar mensen samen werken. Eigenaardige laadwagens rijden behendig tussen de vele voetgangers om vis en ijsschilfers aan de restaurants te leveren. Hier eet je gegarandeerd vers. Aan een klein eetstalletjes bestellen we twee bouillons met noedels en inktvis. Dan pas mag ik een foto nemen. Hoogbejaard, de een maakt de tempura, de ander kookt de verse noedels. Madam schept op en rekent af. Er is nog een toekomst weggelegd voor ons!

We verlaten deze buurt en trekken naar het Ueno park. Het Ueno Park was het eerste park in Tokio. Het ging in 1873 open en sluit mooi aan bij de wijk Ueno, waar nog tal van authentieke huizen, winkels en andere gebouwen te zien zijn. Hier is het verleden van Tokio relatief goed bewaard gebleven. In het park zijn talloze musea te vinden. Ik wil naar het Museum voor Westerse Kunst. Daarvoor moet je naar Japan reizen hé. Het museum werd ontworpen door de Zwitserse architect Le Corbusier, die zich liet assisteren door drie Japanse architecten en werd geopend in 1959. Het is een mooi, modern complex met een westers uiterlijk. De museumcollectie is gegroeid uit de kunstcollectie van een Japanse zakenman, actief in het begin van de 20e eeuw. Hij had fortuinen geïnvesteerd in een collectie van westerse kunst, van renaissance tot de toenmalige hedendaagse kunst.

Cathy haar energie is op of, misschien was ze liever in de buurt van de Tsukiji Fish Market gebleven? In elk geval, zij zal aan de inkom in de koelte op mij wachten, ik koop een ticket en ga op verkenning. Voor mij is het gebouw zelf al een bezoek waard. De zalen lopen via verschillende tussenniveaus in elkaar over, de grote ramen laten het gesluierde licht door en geven een inkijk op de mooie binnentuinen. De werken hangen vrij ver uiteen waardoor je er in alle rust van kunt genieten. Er zijn ook heel wat beeldhouwwerken. Het is geen groot, maar een zeer aangenaam museum. Op de foto's krijg je alvast een impressies. 

Ik stap de inkomhal binnen en Cathy ligt zalig in een zetel van Le Corbusier.

Zij heeft hier dus ook kunnen genieten! Samen bekijken we buiten nog een aantal werken van Rodin. In Moskou hadden we er ook al gelijkaardige gezien. Ik hou van zijn stijl. En de veelheid! Rodin heeft en elk geval geen zittend leven gehad.

Nog één museum te gaan vandaag. Het is een eindje hier vandaan maar we kunnen er ruim een uur voor sluitingstijd zijn. In Japan sluiten alle musea, tempels, parken om 17.00u.

Het M.O.T  (Museum of Contemporary Art, geopend 1995) ligt ook in een park en het bouwwerk op zich is al uitnodigend om te verkennen. Maar dikke pech: het is voor een ganse week gesloten wegens renovatiewerken. En dan kan ik toch een beetje het kind uithangen: van zo ver komen, moe gestapt, en dan voor een gesloten deur staan? Ok dan maar.

Terug naar het centrum dus. Nu naar de zogenaamde electronica-wijk Akihabara. Alles wat een stekker heeft kun je in die buurt kopen. En wij hebben een pocket WiFi nodig. Als we verder trekken moeten we deze van ons verblijf uiteraard achterlaten. Maar weer vangen we bot. Je mag dat ding alleen kopen als je geregistreerd bent in Japan. Dat zijn wij als toerist niet dus later moeten we via internet zoeken hoe je zo iets kan huren, anders blijven we zonder internet en dat maakt het bijna onmogelijk je in dit land fatsoenlijk te verplaatsen. Dus aan iedereen die van plan is naar Japan te komen: zorg daar op voorhand voor! 

Maar we genieten wel van de stad in het vroege avondlicht!