Reisverhaal «Dag 13: naar Memphis»

Route 61: the blues trail | Verenigde Staten | 0 Reacties 22 Oktober 2016 - Laatste Aanpassing 30 December 2016

Tussen Clarcksdale en Memphis, langs HW61, komen we langs verscheidene Bluesmarkers, plaatsen die herinneren aan blues legenden.

Lula, een vredig stadje vlak bij een afgesneden arm van de Mississippi, is gelinkt aan onder andere Charley Patton en Sun House.

Enkele mijlen verder langs HW61 ligt Clayton, de geboorteplaats van James Corton.

In Tunica Resorts, lang de oude route 61 kan je een pint drinken in het Hollywood Café, waar ooit Son House speelde. Er wordt naar dit café verwezen in de song "Walking in Memphis".

We rijden langs de Casino Strip Resort Blvd richting Mississippi. Een zijweg leidt je naar de talrijke casino's die de streek rijk is. We houden onze zakken dicht en stoppen bij Abbey&Leatherman, één van de oudste en grootste plantages in de Delta. Robert Johnson heeft hier zijn jeugd doorgebracht.

Terug op de Old HW61 richting Memphis komen we voorbij de plaats waar ooit de Clarck store stond. Son House leefde in de omgeving en heeft daar een opname gemaakt.

Op de hoek van de nieuwe HW61 en Kirby Road staat een visitors center. Er galmt voortdurend blues door de luidsprekers en ze hebben er een pak documentatie omtrent de bluestrail. Ideaal voor wie van uit Memphis de tour start.

In Memphis logeren we in het Best Western Executive, aan de rand van Memphis (ongeveer 10km van Beale Street) . Het is een prima keuze, mooie kamers en een afgesloten parking.

Na het inchecken rijden we naar de Sun studio's. De auto kan op de gratis parking. In afwachting van de rondleiding kan je iets niet alcoholisch drinken in het café. We worden rond geleid door een zeer enthousiaste jonge man en eindigen in de opnamestudio waar Elvis en vele anderen gepasseerd zijn. Het is niet goedkoop maar zeker de moeite waard.

Naar de omgeving van Beale Street is met de auto niet zo ver, maar gratis parking is er nu niet meer bij. Je kan de auto kwijt op één van de parkeergarages, de prijzen zijn overal hetzelfde: 10$.

We gaan eerst iets eten bij Hooters. Op het menu staan naast het obligate fastfood toch ook lekkere dingen en het is er best betaalbaar. De diensters zijn zeer vriendelijk en de bediening gaat vlot. En aangezien het oog ook wat wilt zijn de diensters redelijk luchtig gekleed, toch naar Amerikaanse normen.

Het is ondertussen donker geworden en we reppen ons naar Beale Street, enkele blokken verder. De straat is breder, de gebouwen hoger en er is minder volk als in New Orleans, met als resultaat een minder intieme sfeer Het is er ook veel luidruchtiger.