Reisverhaal «Vanuit Madurai over ons verblijf in Nagapattinam»

Zuid India | Indië | 0 Reacties 24 Oktober 2014 - Laatste Aanpassing 24 Oktober 2014

En hier zitten we dan in Madurai na een treinrit van 5 uur vanuit Thanjavur waar we met de auto (2 uur) naartoe reden. Ons verblijf en werk in Nagapattinam zit erop. We hebben gewikt en gewogen hoe we de 2000 euro die ik van gulle schenkers kreeg het best konden gebruiken. In totaal hebben we bijna 30 nieuwe cases geopend, waarvan sommige na het geven van het geld ook ineens konden afgesloten worden. Hier ging het dan om school-en hostelgeld voor jongeren die na een jaar opleiding een knelpuntberoep kennen en dus zeker aan het werk geraken. Voor mij was het de zesde keer dat ik dit soort dingen deed, en was het voor mij zoals steeds emotioneel, voor Latha was het regelmatig slikken bij het zien van de ellende die soms op de gezichten te lezen stond.

De volgende dag begonnen we reeds na het ontbijt bij Mr Rethinam thuis aan het afleggen van huisbezoeken. Nadat we al een paar keer achterop de motor bij Mr Reth en zijn helper Leveil waren gesprongen (!) verplaatsten we ons nu per riksja. We bezochten huisjes en hutten waar men ons steeds met een open glimlach ontving. Oordelen was in de meeste gevallen niet moeilijk, enkele foto's later zullen dit wel duidelijk maken. Armoedig was het overal, tafel en stoelen zagen we niet, kleren hingen meestal over een stuk touw gespannen doorheen het huisje of de hut. De vloer bestond dikwijls uit aangestampte aarde waarop een rieten mat gelegd wordt om te slapen. De grote lieveling overal was Latha, iedereen voelde haar medeleven en genoot van haar vrolijke lachen en vriendelijke gebaren. Voor haar was het soms hard, en een traantje vloeide al eens, soms van medeleven, maar er waren ook momenten dat er herinneringen aan haar eigen leventje in India bovenkwamen. Ikzelf voelde me het meest geroerd om mensen die we vroeger hielpen weer te ontmoeten, hun dankbaarheid te voelen wanneer ze je handen vastnemen en je tot tranen geroerd steeds willen aanraken.

Een uitstapje deden we naar...het Lourdes van Zuid-India, nl Vellankani. We bezochten de basiliek alsook de souvenierwinkel... Het strand zagen we niet echt want het was al donker.

De dagen vlogen voorbij, de drie nachten slapen op een keiharde matras en een kussen dat aanvoelde als een steen duurden iets langer.

Deze morgen om 8 u 30 kwam Mr Reth ons oppikken aan onze lodge en vertrokken we voor een volgend deel van onze reis. Onze dagen in Nagapattinam waren eivol (ook letterlijk!) maar we gaan hier met een tevreden gevoel weg, allebei in de hoop hier nog eens terug te komen.