Reisverhaal «Rondreis door het klassieke Egypte»
Egypte
|
Egypte
|
0 Reacties
02 November 2024
-
Laatste Aanpassing 08 November 2024
Het was misschien wel de angst om in het echt niet zo overweldigd te zijn als bij het lezen van de verhalen en wegdromen bij de foto’s en tekeningen in boeken en strips die ik over het oude Egypte verzamelde. Of misschien was het de overdaad. Ik reisde met mijn ouders van Parijs over Londen naar Berlijn om de gestolen schatten te bewonderen en stelde mijn verzameling als jong mannetje tentoon in mijn eigen Egypte-museum. Het duurde toch onverklaarbaar lang na mijn benoeming als jongste Egyptoloog van Vlaanderen vooraleer ik naar de restanten van deze klassieke beschaving afreisde. De keuzes waren snel gemaakt. Een week van hoogtepunt naar hoogtepunt, van de grote piramides tot de tempels en tombes rond Luxor met een omweg naar het zuidelijke Abu Simbel.
Het was donker toen we op het dakterras van het guesthouse voor het eerst de drie grote piramides zagen. Ze tekenden zich imposant af tegen de sterrenhemel, het eerste van de vele kippenvelmomenten. Egypte is druk en Caïro lijkt amper te slapen. Oordopjes zijn nodig om te ontprikkelen en blaffende honden, het klaksonerende verkeer en vals zingende Imams te dempen. Een geluk dat we met aanklampende verkopers en het spelletje van afbieden vertrouwd zijn, dat maakt de aanpassing wat makkelijker. We verplaatsten ons opnieuw naar een ander stuk van deze boeiende planeet en dat scherpt onze zintuigen aan en vraagt om verwerking. Het zicht op de grafpiramides van Cheops, Chephren met sfinx en Mykerinos zit in ons collectief geheugen en ze dan op onze huwelijksverjaardag in werkelijkheid kunnen beleven, roept emoties op. Ontzag voor de schoon- en grootsheid tot zelfs ontroering en een gevoel van ongeloof. We ervaarden te voet de omvang van deze necropolis en lieten ons met paard en kar over het plateau voeren. De magie om binnenin de grote piramide tot de grafkamer te klimmen was letterlijk voelbaar.
Een woestijnvlucht bracht ons naar de grens met Soedan waar de tempels van Abu Simbel werden uitgegraven. De UNESCO zette een grote reddingsoperatie op de been om na het aanleggen van de Aswandam het verdrinken van klassieke tempels in het Nassermeer te voorkomen. Zo werden de tempels van Abu Simbel 60 meter hoger verplaatst , een huzarenstukje. Beslist een verantwoorde beslissing, deze wonderen van menselijke creativiteit zullen hopelijk nog vele generaties inspireren en verwonderen. Ramses II gaf er de opdracht toe, ter eer en glorie van zichzelf en het was een niet mis te verstane boodschap voor al wie zijn rijk langs het zuiden binnenkwam. De binnenkant staat vol opschepperij over zijn militaire successen. Nefertari, de liefste van zijn vele vrouwen werd beloond met een kleinere maar ook indrukwekkende tempel, samen vormen ze een onvergetelijk tweeluik. De lange woestijnrit accentueerde de uithoek waar deze tempels zich situeren en zette een uitroepteken achter de belevenis. De dagen in Aswan waren relax met een kanotocht op de Nijl, lekker eten, het Nubische leven op het Elephantina-eiland en kunstwerken kijken in het Nubisch museum.
Tijdens de treinrit naar Luxor waren wij stil, er gebeurde genoeg rondom ons. Drukke Egyptenaren van alle slag zorgden voor geen moment rust, sommige kropen het bagagerek op om tussen wat zakken een dutje te doen. Wasknijpers, thee, noten en allerhande prullerij werden luid aan de man gebracht. Proper was het er niet en we waren tevreden toen we het station van Luxor binnen spoorden maar alweer onvergetelijk. Luxor was eeuwenlang de belangrijkste stad in het oude Egypte, het noemde toen Thebe. In en rond deze stad zijn er dan ook belangrijke tempels en tomben. Bij avond en prachtig verlicht lieten we ons verbazen door de omvang van de tempel voor de triade Amon, Moet en Chonsoe. Tot de verbeelding sprekende farao’s als Toetanchamon en Toetmoses III pronkten er met hun macht en rijkdom. Papyruszuilen als gigantische bomen verbinden kamers en binnenplaatsen, vol met hiërogliefen en tekeningen. De drie kilometer lange laan tussen de Luxor- en Karnaktempel, omgeven door ontelbare sfinxen, was de plaats waar jaarlijks de Opet-ceremonie werd gehouden. In mijn fantasie zie ik de priesters met zware praalschepen op hun schouders, hoor ik muziek en gejuich. Een processie waarbij de goddelijke farao zich toonde aan rijen festivalgangers en militairen. De muurtekeningen in de tempel vergemakkelijkten mijn inlevingsvermogen. We bezochten de Habu-tempel, fantastisch bewaard met originele kleuren en beschilderde overkapping, daar raakten we echt niet uitgekeken. Koningin Hatsjepsoet bouwde dan weer een atypische tempel waarbij de terrassen ooit vol stonden met exotische bomen rond waterpartijen. Het moet een opbod zijn geweest waarbij elke farao van betekenis zijn historische erfenis naliet, groter en indrukwekkender dan de vorige. De Nijl, de vruchtbare ader door de immense kurkdroge woestijn, diende steeds als groen decors. De kolossen van Memnon, die ooit de ingang van de tempel van Amenhotep III bewaakten, zijn daar al millennia stille getuigen van. In het dal der koningen daalden we af in de tombe van farao Seti I en waren diep onder de indruk van de muurtekeningen vol symboliek, fantastisch en kleurrijk bewaard. Luxor was het orgelpunt van onze ontdekking van het klassieke Egypte. Met de nachttrein reisden we terug naar Caïro.
Het was ontdekken, tijdreizen, bewonderen en verwonderen, relativeren, verbaasd en gechoqueerd bij elkaar zijn. Het was reizen met een grote R.
Herman
Fotoalbums van Egypte
05 November 2024
|
Egypte
|
Egypte
|
Laatste Aanpassing 05 November 2024
