Reisverhaal «Volcanes @ Puerto Varas»

Zuid-Amerika | Chili | 0 Reacties 12 Oktober 2013 - Laatste Aanpassing 13 Oktober 2013

Puerto Varas is een dorp waar de voormalig Duitse invloed nog steeds goed merkbaar is. De Chilenen zijn er regelmatig opvallend groot, ze hebben een lichtere huid en ze zijn vaker blond of bruin. Maar ook in de koloniale huizen zie je de invloed terug, net als in vele benamingen, zelfs het ziekenhuis draagt een Duitse naam.

Op vrijdag heb ik, na lang zoeken, de toeristische dienst gevonden. Zij bieden een plan met een route langs de koloniale huizen en andere bezienswaardigheden in Puerto Varas aan. Ik koos er voor om de volledige wandeling door Puerto Varas te doen, ook door de armere wijken. Een goede keuze, ik at er in een plaatselijk café, maakte er een praatje en ik ben weer mijn relaxte zelve. Ik ben blij dat ik niet meer achterdochtig over straat loop! De wandeling was best boeiend maar na enkele uren had ik het wel gezien. Daarom bracht ik beide heuvels in het dorp: cerro Philippi en cerro Calvario een bezoekje. Vooral de laatste heuvel gaf een mooi overzicht over het dorp en de vulkanen. Ik had wel beter niets gezegd over fratsen uithalen want ik slaagde er in om cerro Calvario van zeer dichtbij te zien door over het mos naar beneden te glijden... . Ik was alleszins sneller beneden dan boven :-) Buiten een blauwe plek heb ik er gelukkig niets aan over gehouden.

's Avonds ben ik nog naar een artisanale markt geweest, vooral om er lekker te eten :-)

Vandaag (zaterdag) ging ik naar Saltos del rio Petrohué en naar Parque Nacional Vincente Pérez Rosales, een anderhalf uur met de openbare bus van Puerto Varas. 's Morgens vroeg een Nederlands koppel: Dirk & Marije of het goed was om samen te gaan. Voor mij geen probleem, al heb ik steeds meer het gevoel dat koppels graag dingen samen ondernemen om even niet met twee te hoeven zijn. Door de dag volgen telkens opmerkingen zoals: 'Kijk, zij draagt toch ook een rugzak en ik moet de onze altijd dragen...', meestal gevolgd door wat andere irritaties. Maar goed, blij dat ik alleen reis :-) De eerste stop: de watervallen, Saltos del rio Petrohué. Er zit een enorme kracht achter het water maar vooral de blauw-groene kleur van het water is bijzonder mooi. Nadien wilden we naar het nationaal park, een 6 km verder. Het is nog steeds laagseizoen + weekend dus er rijden weinig openbare bussen, daarom besloot ik te liften. Dirk & Marije zijn niet zo 'n helden maar stapten toch maar gauw mee in wanneer er een auto stopte, het deed mij even aan Wendy denken ;-) 't was wel best krap met zes in een kleine gezinswagen :-) De wandeling: Sendero Paso Desolatión, zo 'n 12 km enkel om dichter bij de vulkaan Osorno te geraken was best pittig en uiteindelijk zijn we eerder teruggekeerd. 't was een warme, zonnige dag (ik ben zelfs verbrand) en onderweg waren er vele mooie uitzichten, zowel op het meer: Lago Todos los Santos als op beide vulkanen, ook Calbuco was deze keer zonder wolken te bekijken.

Op de terugweg kwamen we Jimmy tegen, hij was op de heenweg :-) Op 't einde van de dag zagen we elkaar nog eens terug in het 'dorpje' (een kleine haven, enkele huizen en een kerk). Wederom weinig bussen dus terug besloten om te liften. Er stopt een auto die twee mensen wil meenemen, Dirk & Marije twijfelden dus Jimmy & ik zijn er dan maar ingesprongen :-) Toffe rit, ze stopten onderweg zelfs om ons een foto te laten maken :-) Nadien hebben we nog vanop de dijk van beide vulkanen genoten.

Morgen reis ik alweer verder, next stop: Pucon, een 6u noordelijker en dus ook weer wat warmer :-) Ik neem hier om 09u20 te bus en ik zou rond 15u30 moeten aankomen. Tot morgen!